Positief geboorteverhaal; badbevalling met halve lotus

Ervaringsverhaal badbevalling met halve lotus

Sandra deelt met jou haar bevalling in bad en de geboorte van haar dochter Lieke. Ze is samen met haar man, dochter en verloskundige Lisa.

17 december 12.27 uur

Huh, is ze nu in slaap gevallen? Mijn peuter Anna van 3,5 jaar slaapt al tijden niet meer overdag. “Wie weet  ga ik vannacht wel bevallen en doet zij daarom nu intuïtief vast een slaapje”, schiet er even door mijn hoofd. Ach dat zal vast niet. “Niet zo zweverig doen San”, zeg ik tegen mezelf en ik pak even het onverwachte rustmoment dat er nu is en kijk vol liefde naar mijn lieve, slapende meisje naast me.

18 december 02.00 uur

De laatste tijd word ik iedere nacht rond 03.00 uur wakker, die dikke buik begint nu met 41 weken en 1 dag flink in de weg te zitten. Nu is het een uurtje vroeger, 02.00 uur. Ik voel niet echt iets, maar toch maak ik mijn man wakker en vraag hem om het bevalbad op te pompen en het slaapbankje klaar te zetten in de woonkamer. “Misschien is het voor niets hoor, ik heb namelijk geen weeën”,  zeg ik enigszins opgelaten. Hij is het helemaal met me eens, liever te vroeg dan te laat, dus gaat hij midden in de nacht aan de slag.

03.30 uur

Anna ligt naast me in ons familiebed en wordt wakker van het gestommel. Ik neem haar mee naar beneden om te gaan kijken. Ik begin toch wat krampen te krijgen en daarmee het vermoeden dat de geboorte er misschien toch aan zit te komen. Zij vindt het bed in de woonkamer reuze grappig en we gaan er samen op liggen. Ze houd me vast en ik krijg nu een echte wee. “Ah, dus toch”, denk ik en ik geniet van de stromende oxytocineboost die ik van het knuffelen met mijn meisje krijg. Ik voel dat ik liever even ga staan en vraag mijn man de weeën bij te houden, want jeetje het lijkt toch ineens wel serieus te zijn. Ik leg mijn ‘gouden driehoek’ van Bergkristal, Amethist en Rozenkwarts (zat als cadeautje van de Blije Boeddha in het natuurlijke kraampakket van Dalalou) op het kastje waarboven het lijntje met affirmatiekaarten al wekenlang hangt. “Het natuurlijk kraampakket zit in de vluchtkoffer, zorg jij dat ze die spulletjes gebruiken straks?”, vraag ik aan mijn man en na wat rommelen en wiebelen ga ik toch weer even op het bed liggen.

05.00 uur

“Lief, wil je de verloskundige bellen?”, vraag ik twijfelend. Ik ben nog een beetje in de war, is het nu begonnen? De verloskunde vraagt of mijn vliezen zijn gebroken. ”Nee, nog niet”, zeg ik en op precies  dat moment voel ik een plop in mijn buik en een warme stroom langs mijn benen. “Euhm, ja toch wel.. denk ik..”, wat gebeurt er allemaal? “Ik kom rustig jullie kant op”, zegt Lisa, de verloskundige.

05.30 uur

Ik ben even naar boven gegaan voor een schone onderbroek als ik beneden de deur open hoor gaan.  “Hoi Sandra, ik ben er”, hoor ik Lisa zeggen. “Hoe gaat het met je?”. Ik zeg dat de krampen wat krachtiger zijn en ik zo naar beneden kom. Eerst nog even plassen. In het moment dat ik even alleen ben besef ik dat het echt zover is, Lieke gaat geboren worden en dat moment is nu heel dichtbij.  “Lieve Lieke, wat fijn dat je er klaar voor bent! Wij gaan samen deze prachtige reis maken”.

Als ik de kamer in kom zie ik dat Lisa glimlachend in alle rust op me staat te wachten en ik pak me  vast aan het bed. “Sorry, eerst even een wee opvangen”, zeg ik weeëndansend. Als Lisa haar spulletjes uitgepakt en klaargezet heeft en mijn geboortewensplan heeft doorgelezen, vraagt ze me wat ik nu zou willen en ik zeg dat ze wel even mag voelen, zodat we een beetje een idee krijgen. Het lukt me niet om op mijn rug te liggen dus probeert ze het terwijl ik op mijn zij lig. Ik zie aan haar gezicht dat ze geen ontsluiting kan voelen. “Het gaat niet, ik wil het niet, stop maar”, zeg ik en ik wil rust. De weeën lijken ineens niet meer te stoppen en Lisa begint wat te coachen op mijn ademhaling die ik voor mijn gevoel prima onder controle heb. “Stop met praten”, denk ik, maar het lukt me niet meer om het uit te spreken. Intuïtief sluit ik me letterlijk af door mijn hand voor mijn ogen te houden. “Je hoeft haar niet te helpen, ze kan het zelf”, hoor ik mijn man zeggen. Gelukkig, rust, fijn.

Het bad is inmiddels gevuld en ik ga er in. Ik ga op mijn knieën zitten en leg mijn armen op de rand. Het warme water ontspant terwijl de weeën in alle kracht maar doorgaan en doorgaan. Ik herken dit niet van mijn vorige bevalling, maar ik laat het gebeuren. “Ik sta in verbinding met een oerkracht, die mij leidt en steunt”, klinkt er in mijn hoofd, een van de affirmaties die aan het lijntje boven het kastje hangt. Ik voel hoe een klein, warm en zacht handje op mijn arm wordt gelegd en mij zachtjes streelt.  Anna, mijn lieve meisje. En ze zorgt met haar liefde weer voor een flinke stroom oxytocine en ik voel een krachtige wee. Ik maak geluid, maar ze blijft bij me. Als een tijger beschermd ze mij en zelfs mijn man mag mij eigenlijk niet meer aanraken van haar, zij zorgt voor mij. Toch voel ik ook een grote, sterke hand op mijn rug gelegd worden. “Mijn baby en ik zijn veilig”, weet ik dan.

Ik voel mijn lichaam meegeven in een wee en kom even in mijn ratio terecht. Klopt dit wel? Is het niet veel te vroeg? Ik besluit mijn ratio uit te schakelen en mijn lijf te voelen. Ik kom weer in mijn bubbel. De weeën blijven continue doorgaan en het meeduwen gaat vanzelf krachtiger. “Ze komt eraan”, zeg ik hardop als ik met mijn hand van onderen voel. Ik voel de heerlijk zachte haartjes van Lieke. “Je komt er aan meisje, wij gaan dit samen doen”, zeg ik in mijn hoofd tegen haar. Het gaat  snel, binnen 3 minuten is haar hoofdje geboren. Er gebeurt even niets, de wee is over, maar het voelt niet goed. “Help me”. Lisa komt naar me toe en ondanks dat ik hulp vroeg, vraagt ze of ze me mag helpen. De navelstreng zit om haar nekje en het lukt haar daardoor niet de spildraai te maken.  Lisa helpt en op de volgende wee wordt Lieke geboren!

Daar is ze dan! Ons prachtige meisje: Lieke Milou. Geboren op 18 december om 06.42 uur • 52cm • 4070 gram.

Om 06.55 uur komt de placenta, een halve Lotus die we pas met een cordring afnavelen na het  “Golden Hour” in bad, precies volgens wens!

Ik ben enorm dankbaar voor deze prachtige geboorte. Voor mijn lieve Lieke en de magische reis die we samen hebben gemaakt. Voor mijn lieve Anna en haar ontzettend bijzondere steun en nabijheid. Voor mijn sterke man, die met 1 zin precies het juiste heeft gezegd. Voor Lisa, net afgestudeerd en toch zo moedig om op afstand aanwezig te zijn, niet te toucheren en geen doppler te gebruiken, maar volledig te vertrouwen op mijn intuïtie en mijn lichaam.

Voor Manon W, zij heeft het grote verschil gemaakt ♡

Dit ervaringsverhaal is geschreven door Sandra. Bedankt voor het delen van dit positieve en inspirerende geboorteverhaal.

Meer positieve geboorteverhalen:

Positief geboorteverhaal vaginale bevalling na 2 keizersnedes

Positef geboorteverhaal Amy thuis in eigen regie