Mooi bevallingsverhaal thuis in bad

Mikki deelt met jullie de bevalling van haar eerste dochter. Het is een hands off bevalling in bad en ze is samen met haar man Samo, vroedvrouw Daniela en fotograaf Lesley.

Nog even uit eten

Op donderdag 27 oktober gingen Saam en ik de deur uit om een toetje te eten ergens. Aangezien het niet meer op wandelen leek maar eerder op waggelen keken we vooral naar een tentje bij ons om de hoek. We streken neer bij Ceppi’s, een leuk Italiaans restaurantje. Het zat vol met hippe jonge mensen en je voelde aan de energie dat iedereen zin had in de stap avond die na het diner zou plaatsvinden. Samen waren we aan het genieten van alle mensen om ons heen, maar ook elkaar. We fantaseerden over wanneer de bevalling zou starten, spraken over toekomstplannen en over hoe ons leven ten goede was veranderd sinds we de stap hebben genomen om naar Mexico te verhuizen om daar te gaan reizen. Vorig jaar januari namen we de stap om naar het buitenland te vertrekken, niet veel later kwam onze spruit om de hoek zetten en 8 maanden later stonden we samen met mini in de buik weer op de stoep van ons geliefde stadje Amsterdam. De stad waar ons meisje geboren zou worden.

Menstruatiekrampen?

Na ons toetje liepen we terug naar huis en ik voelde voor het eerst menstruatie achtige krampen. Nog steeds zeer overtuigd van het feit dat Lo’tje zeker nog 2 weken zou blijven zitten verzekerde ik Saam ervan dat sommige vrouwen dit al maanden kunnen ervaren dus geen reden om te denken dat het al begonnen was. Om 02.30 ‘s nachts werd ik wakker van een intense kramp. Ik dacht: dit zullen ‘ze’ wel bedoelen met : het rommelt een beetje. Niet veel later had ik de volgende kramp… Het was niet lekker, ik moest hier en daar even goed zuchten of kreunen en daarna kon ik weer even wegdoezelen. Ik appte mijn vriendin met het nieuws en kreeg terug dat zij ook al lekker zat te bouncen op de skippybal. Samen zwanger, samen puffen en samen wachten op onze meiden. Wie komt er als eerste?

Samen zwanger, samen puffen en samen wachten op onze meiden.

De krampen bleven komen, waren niet fijn, maar zeker goed te doen. Op het toilet zitten vond ik erg fijn merkte ik, daar kon ik de weeën op de een of andere manier goed wegpuffen. Om een uur of 6.00 belde Saam onze fantastische vroedvrouw Daniela met het nieuws. Er was geen reden tot paniek, start rustig jullie dag zoals normaal en ik check over een paar uurtjes weer even in.

Douchen, taart bakken en tranen

Zogezegd zo gedaan. Douchen en hoppa naar beneden waar ik weer neerstreek op de bank. Staan was toch niet echt lekker dus naar buiten zat er niet in. Ik had bedacht dat ik taarten bakken wel een goed idee zou vinden, nou niets was minder waar. Ik lag vooral op de bank en ik had zelfs geen zin om een serie kijken. Om 14.00 uur checkte Daniela weer even in bij Samo. Hij zette haar op de speaker en haar lieve warme stem kwam door de lijn met de woorden: he lieverd, hoe gaat het? Op dat moment brak ik. De tranen rolde over mijn wangen. In gedachten dacht ik: het gaat helemaal kut, ik zit al uren die rot weeën weg te puffen en ze komen nog steeds niet regelmatig achter elkaar en het doet NU al F* pijn. HOE ga ik dit straks doen als het écht gaat beginnen? Maar dat zei ik niet. Ik geloof dat er iets uit kwam als: Niet zo goed met een lange stilte en gesnik als vervolg. Toen zei ze: Ik hoor tranen, dus ik kom na deze client een thee’tje drinken. Vind je dat fijn?

Moedermens erbij

En ja, dat vond ik heel fijn. Even een lief en warm moedermens met veel ervaring, dat gaf me rust. Rond 16.00 uur kwam ze en vertelde mij wat ik al wist vanuit mijn werk. De weeën waren nog niet sterk op gang, tussen de weeën door kon ik nog praten en lachen, ik was niet overduidelijk in wat ik wilde, ik had geen mega slijm / bloed verlies, conclusie: dit gaat nog wel even duren en vandaag gaat ze niet meer komen. Ze legde Saam een aantal drukpunt technieken uit en ze liet 2 soorten olie achter waar ik elk uur even aan mocht ruiken. Musk voor de weeën om die op te wekken en Jasmijn om verder in mijn eigen bubbel te kunnen zakken.

Ze legde Saam een aantal drukpunt technieken uit en ze liet 2 soorten olie achter waar ik elk uur even aan mocht ruiken.

Ze stelde voor om lekker naar boven te gaan waar de slaapkamer al beval klaar was gemaakt. Om 17.00 uur liep ze de deur uit en gingen Saam en ik lekker naar boven.

Van bed naar bad, weer naar bed

Ze had gelijk, het was rustig, donker en alleen wij samen die op dat moment daar in dat moment waren. De bubbel werd gelijk geopend en ik hoefde alleen maar in te stappen. Op bed liggen was al heel gauw niet fijn meer, ik wilde in bad. Saam liet het bad vollopen en het warme water wat mij omhelsde was heel even hemels. Het duurde niet lang, want ik kon mijn weeën niet goed opvangen in dit bad.

Het warme water wat mij omhelsde was heel even hemels.

Het was te krap en ik kon me niet goed bewegen. Vanuit bad weer naar bed, maar ook dat was het niet. Ik wilde douchen, dus dat ging ik doen. Ik voelde ondertussen de weeën in mn rug, benen én buik en wist absoluut niet wat ik met mezelf aan moest. De weeën werden sterker en sterker. De drukpunten icm de olie werkten ontzettend goed bij mij. Ik ging als een gorilla door de badkamer en mijn gekreun werd zwaarder en zwaarder. En daar was het: mijn breekpunt.

Precies op het juiste moment

Ik keek Saam aan en zei: Ik wil, kan en doe dit niet meer. Stop dit! Ik kan dit niet meer. Voor hem een teken om aan de bak te gaan. Hij belde Daniela, Lesley de fotograaf, zette de muziekbox in de badkamer, lampen uit en kaarsen aan en ondertussen ging hij in de geboorte kamer het bevalbad opzetten. Precies het juiste moment. Ik zakte volledig in mijn bubbel, alles werd een waas, ik ging volledig op in de muziek en in mezelf.

Ik zakte volledig in mijn bubbel.

Toen Daniela aangekomen was heb ik nog even in bed gelegen en al gauw vroeg ze of ik niet lekker in bad wilde. En ja, ook dat was precies het juiste moment. Ik voelde me als een veertje, ik zweefde in het water, voelde me gedragen TOT er weer een wee was. Deze trok me op aarde en liet me beseffen dat ik er nog niet was. Na de wee vloog ik weer weg, in mijn eigen bubbel, op de muziek. Ondertussen braken mijn vliezen in het water. Ik beleefde alles ontzettend bewust en intens, maar hield het voor me wat er gebeurde. Ik zei niks, en bewoog me verder in mijn bubbel.

De laatste fase

En daar waren ze: de persweeën. Precies zoals iedereen altijd omschreef: poepdrang, of overgeven van onder. Mijn lijf nam het volledig over. Tot aan nu was er nog geen ontsluiting gemeten of iets. Het volledige vertrouwen in mijn lijf was daar. Vanuit mij, vanuit Saam, vanuit Daniela. Zoals op de affirmatie kaart beschreven stond, was ik er ook echt klaar voor.

Ik bewoog mee met de wee en liet los, ik hielp mee en liet weer los. Ik voelde haar zakken, ik voelde haar hoofdje. Ik ging als een oervrouw te keer in dat bad en tussen de weeën door was ik zo zen als ik maar zijn kon. Ik zei: HOOFD HOOFD!

Mijn lijf nam het volledig over.

Ik voelde een soort ‘plop’, en ja hoor, daar hing haar hoofdje tussen mijn benen. Ik wachtte op de volgende paar weeën om ook haar lijfje rustig geboren te laten worden. Op dat moment zat ik in een squad houding en langzaam kwam ze tevoorschijn onderwater. Ik pakte haar op en legde haar op mijn borst.

Wat een bundeltje liefde

Na 24 uur, precies op de uitgerekende datum en geen dag langer was ze eindelijk daar: onze dochter Loá-Loé. Wauw. WAT een ervaring, WAT een pijn, WAT een kracht en WAT een bundeltje met liefde mocht ik ter wereld zien komen, vasthouden, kussen en liefhebben.

Heel dankbaar voor deze reis, hands off mocht bevallen, thuis in bad met jullie aan mijn zijde.

Wat een geweldig team mocht ik om me heen hebben om deze ervaring mee te delen. Zo ontzettend dankbaar. Mijn vriend, steun en toeverlaat, liefde van mijn leven, prins op het witte paard en de vader van mijn dochter: Samo. Zonder hem had ik het echt niet gekund. Hij kon mij zo goed lezen, mij helpen, mij laten en mij ondersteunen op precies de juiste momenten. Zo ontzettend veel liefde voor jou lieve Saam. En Daniela, mijn rots in de branding die mij het volledige vertrouwen gaf om dit helemaal op mijn eigen gevoel, tempo en intuïtie te doen. Echt de allerbeste, zo ontzettend blij dat jij onderdeel bent van deze ervaring en mij alle ruimte hebt gegeven die ik nodig had om dit zelf te doen. Zonder onderbrekingen, zonder lichamelijke metingen, zonder interventies, zonder richtlijnen over hoe iets zou moeten gaan. Heel dankbaar voor deze reis, hands off mocht bevallen, thuis in bad met jullie aan mijn zijde.

Foto’s zijn gemaakt door Miks Visuals en Lifestory By Lesley