Heling van traumatische geboorte; een ervaringsverhaal met inzichten

In het artikel Geboortepatronen schreven we al over welke patronen een kind kan ontwikkelen na positieve of negatieve ervaringen tijdens de geboorte. Nu delen we het ervaringsverhaal van Parastou. Ze heeft zelf als baby in de couveuse gelegen en ervaren hoe monitoring haar leven beïnvloedt, evenals hoe ze het pad naar genezing bewandelt. In dit artikel deelt ze haar opgedane ervaring en kennis over het terugkeren naar haar heelheid.

Heling vanuit het perspectief van de baby

Voortdurend checken en controleren via een monitor of de ontwikkeling van een premature baby goed verloopt. Een te vroeggeboren baby wordt nauwlettend gevolgd en beoordeeld. Hoe ervaart een baby dit? Op welke manier draagt de volwassene deze beleving mee? En hoe kan je hiervan helen?

Onderzoek wijst erop dat veel belangrijke overtuigingen, overlevingsstrategieën en gedrag hun oorsprong hebben in de geboorte, waarvan we als volwassenen beïnvloed blijven totdat we ons hiervan bewust worden. Dit maakt het mogelijk om bewegingen te maken die helpender zijn.

Ervaringsverhaal keizersnede

Overweldigd in de wereld

Parastou vertelt: “In 1999 werd ik na bijna 26 weken onverwachts met een spoedkeizersnee ter wereld gebracht. Plotseling voelde ik de greep van onbekende, koude handen. Ik kwam terecht in een wereld van snelheid, haast, druk en overweldiging. Ik besefte dat er iets mis was, maar niemand vertelde het mij. Onmiddellijk werd ik gescheiden van mijn moeder en in een glazen huisje gelegd. Direct werden er draden aan mijn lichaam bevestigd en werd ik aangesloten op een monitor. Regelmatig kwam er een onbekend persoon naar me toe om te controleren hoe het met me ging.’’

Monitor bij de couveuse

“Constant werd nagegaan of ik binnen de gemiddelde groeicurven viel. De monitor piepte regelmatig, en elke keer merkte ik dat er iets niet klopte. Continu werd ik bewaakt, bij elke adem en hartslag. Omdat ik nauwlettend werd geobserveerd, had ik het bevestigde gevoel dat er iets niet goed was. Ik spande mezelf extra in om ervoor te zorgen dat mijn lichaam voldoende zou groeien om binnen de gemiddelde groeicurven te passen. Op deze manier functioneerde ik volgens het gemiddelde en kon ik in leven blijven.

Patroon van beoordelingen

Opeens moest ik uit de baarmoeder van mijn moeder, waardoor ik niet op eigen tempo en manier door het geboortekanaal kon gaan. In plaats daarvan werd ik door onbekende mensen gegrepen en uitgetrokken. Als volwassene ervaar ik vaak dat anderen mijn regie overnemen en bepalen op welke manier en wanneer ik moet presteren, zonder uitleg waarom dit gebeurt. Hierdoor voel ik de behoefte om dezelfde natuurlijke beweging te ervaren die ik in het geboortekanaal wilde maken, namelijk op mijn manier en tempo. Een ervaring die ik tijdens mijn geboorte nooit heb gehad. Dit maakt dat ik nu prestaties of verplichtingen op eigen manier en tempo uitvoer.

Maar wanneer ik merk dat er zorgen zijn over mijn ontwikkeling, word ik nauwkeurig in de gaten gehouden. Ik voel dat er op mij wordt gelet en dat mijn eigen manier niet als goed wordt gezien. Ik ga harder werken om te voldoen aan de verwachtingen.”

Heling van een spoedkeizersnee?

De ervaring van Parastou, het plotseling uit de buik van haar moeder gehaald worden, zorgde ervoor dat ze niet op eigen tempo en manier de wereld kon betreden. Tijdens de geboorteworkshop ‘de invloed van je geboorte op je leven’ bij het Aumm instituut kon ze onder begeleiding ervaren hoe het voelt om vanuit eigen natuurlijke beweging door het geboortekanaal te gaan.

“Terwijl ik nog in de baarmoeder lag, voelde ik de warmte en rust van de stevigheid van de wand. Ik bewoog graag spelend heen en weer in de buik van mama. Ik bleef daar heel lang, spelend in rustige beweging en liefdevolle aanraking met papa en mama via de baarmoederwand, en nam alle tijd en ruimte om daar te zijn. Langzaam voelde ik een krachtige energie en bewoog ik met mijn onrijpe lichaampje van 700 gram richting het geboortekanaal. Ik moest me heel erg inspannen om vooruit te kunnen komen. Mama en papa bleven liefdevol in contact met mij tijdens deze intense ervaring. Toen ik net in het geboortekanaal kwam, had ik het gevoel dat ik op eigen manier uit het geboortekanaal kwam, maar nee… Ik was zo vermoeid maar moest nog het hele geboortekanaal door. Toen voelde ik de druk om eruit te moeten. Maar dit keer mocht ik zelf bepalen hoe ik bewoog. Ik maakte contact met mama en papa en ze vertelden me dat ik gerust op eigen tijd en tempo in het geboortekanaal mocht zijn en zelf langzaam richting mocht geven. Ik hoefde niets snel te doen en mocht op eigen tijd, tempo en manier eruit komen”.

Het innerlijk weten, heelheid bij de innerlijke baby en het pasgeboren kind

Hoe beïnvloeden de onnatuurlijke bewegingen die een (premature) baby in de couveuse maakt, zoals bij de monitor, hun latere leven?

Stel je voor dat volwassenen zich bewust kunnen worden van hun eigen ervaringen als te vroeggeboren en te kleine baby. Wat zou dit betekenen? Dit opent de mogelijkheid om hun eigen natuurlijke bewegingen in de baarmoeder, het geboortekanaal en tijdens de bevalling te ontdekken. Maar hoe kunnen ze dit doen, vraag je je misschien af? Dit kan plaatsvinden in een veilige therapeutische omgeving, geleid door lichaamsgeheugen. Hier kunnen ze leren om de onnatuurlijke bewegingen, zoals het inspannen, los te laten.

Maar wat gebeurt er dan? Deze zelfontwikkeling bevordert de heelheid of genezing van binnenuit. Het is fascinerend om te zien hoe een volwassene die als baby te vroeg geboren is, kan aanvoelen welke natuurlijke bewegingen welkom zijn voor henzelf en voor de baby’s in de couveuse. Hoe komen ze tot dit besef? Omdat deze volwassenen inzicht hebben in hun eigen geboorte-ervaring en innerlijk weten wat helpend is.

Inzicht in eigen geboorte-ervaringen en kennis binnen de NICU: een boeiende combinatie?

Wat als vroeggeboren volwassenen hun natuurlijke bewegingen opnieuw kunnen ontdekken via lichaamsgeheugen, terwijl ze onnatuurlijke bewegingen loslaten? Zou dit innerlijke genezing van binnenin en zelfontwikkeling bevorderen? En als dat zo is, zouden volwassenen die zelf als baby te vroeggeboren zijn, dan intuïtief kunnen aanvoelen welke natuurlijke bewegingen aangenaam zijn voor baby’s in de couveuse?

Stel je voor, een baby die vanaf het begin luistert naar zijn innerlijke, stromende beweging. Maar hoe kunnen we ervaringskennis vanuit ons innerlijk weten over de invloed van vroeggeboorte, de tijd in de couveuse en medische ingrepen integreren op de afdeling neonatologie en de NICU (Neonatale Intensive Care Unit)? Dit opent een fascinerend vraagstuk dat meer belangstelling verdient: Kan een volwassene die te vroeggeboren is, zichzelf persoonlijk ontwikkelen om zijn of haar eigen heelheid te bevorderen en vervolgens aanwezig zijn op de NICU om vanuit zijn of haar eigen heling van de innerlijke premature baby de heelheid van de kwetsbare baby’s te stimuleren?