Ervaringsverhaal van 3 verschillende geboortes

Ike deelt met jou haar 3 verschillende en bekrachtigende bevallingen, de eerste twee in het ziekenhuis en de derde thuis.

Als ik nog 10x zou kunnen bevallen, dan zou ik het doen.

Droombevallingen?

Als ik nog 10x zou kunnen bevallen, dan zou ik het doen. Voor sommige klinkt dit misschien gek (mijn moeder en zus moeten er altijd om lachen), maar het waren voor mij de meest intense en mooiste ervaringen van mijn leven.

Het is niet dat ik het niet heftig vind en dat het geen pijn deed. En nee, ik heb ook niet drie droombevallingen gehad. Maar ik vind het zo een bijzonder punt in je leven, het laatste stuk van het begin van een nog grotere reis met je kind. Waarna je je kindje eindelijk kan ontmoeten.

De bevallingen waren voor mij de meest intense en mooiste ervaringen van mijn leven.

Zwanger zijn vond ik ook helemaal geweldig. Ook al was ik drie keer heel erg misselijk van ongeveer week 7 t/m week 20. Het groeien van mijn buik, de bewegingen en het zo dicht samenzijn met een klein mini mensje in je. Alle drie de keren heb ik veel gemediteerd en contact gemaakt met de baby in me.

Eerste bevalling in het ziekenhuis

Maar over mijn bevallingen. Mijn eerste bevalling wilde ik heel graag thuis doen. Ik had een zwangerschapscursus gedaan en ik had wel een bevalplan geschreven, maar verder liet ik het wel over me heen komen. Ik had er zin in. Helaas had ik met 40 weken ineens een hoge bloeddruk, maar de verloskundige zei: je gaat gewoon dit weekend bevallen en anders zien we daarna wel.

Die maandag bleken er toch echt eiwitten in mijn urine te zitten, wat duidt op zwangerschapsvergiftiging. Dus moest ik meteen naar het ziekenhuis. Mijn man was nog aan het werk, maar mijn moeder was gelukkig met me mee. Toen ik in het ziekenhuis kwam en ze me vertelden dat ik daar moest blijven, moest ik even heel hard huilen. Toen dat eruit was en mijn moeder me getroost had, kwam mijn man ook binnen. We gingen er gewoon voor.

We waren in de zevende hemel en alles was helemaal perfect.

Het hele proces werd in werking gezet en die woensdag ging het echt beginnen. Ik kreeg de synthetische oxytocine en daardoor na een tijdje weeën. De weeën waren op een gegeven moment wel intens, maar ik kon dit. Na 10 uur weeën opvangen, mocht ik persen. Uiteindelijk na een tijd werd onze eerste zoon geboren, wat was ik blij! We waren in de zevende hemel en alles was helemaal perfect.

Dat ik ondertussen heel veel bloed verloor omdat mijn placenta niet loskwam, had ik eigenlijk niet in de gaten. Totdat er ineens heel veel mensen in de kamer stonden en er werd verteld dat ik naar de OK moest om de placenta te laten verwijderen. Ok, kom maar op, ik heb mijn kind op de wereld gezet niemand kan mij wat maken.

Ik was mama geworden, zo bijzonder en ik wist zeker; dit wil ik nog een keer!

Tweede bevalling met medische indicatie

Doordat ik bij mijn eerste bevalling fluxus had (meer dan een halve liter bloed verliezen) had ik een medische indicatie. Het belangrijkste wat ik niet wilde was ingeleid worden, omdat ik het zo natuurlijk mogelijk wilde doen en hoorde dat zonder inleiding fijner zou zijn en geleidelijker zou gaan. En dat bleek uiteindelijk ook.

Toen ik zwanger was van de tweede brak mijn water bij week 37. Ik werd wakker en ik moest heel hard naar de wc rennen, maar toen vloeide er al water over mijn benen (geen waterval zoals in films). Ik maakte mijn man wakker en zei tegen hem: ‘of mijn water is gebroken of ik heb zojuist in mijn broek geplast’. Hij was nog zo moe dat hij zei; ‘je hebt vast in je broek geplast’. Toen we in de ochtend de verloskundige belden en ze kwam controleren, bleek het toch echt vruchtwater te zijn.

Ik zat helemaal in mijn eigen bubbel.

Dus gingen we wachten op de weeën. Het duurde bijna drie dagen, maar gelukkig kwamen ze binnen de 72 uur die ervoor staat. De weeën kwamen heel geleidelijk. Zo anders dan bij mijn eerste bevalling. Ik zat helemaal in mijn eigen bubbel, fijn op onze slaapkamer met een olie voor mijn buik en te praten tegen onze aankomende baby. Op een gegeven moment kwamen ze om de 2/3 minuten, maar ik zei de hele tijd dat ze nog niet zo heftig waren dus dat mijn man nog niet het ziekenhuis hoefde te bellen.

Op een gegeven moment heeft hij toch maar gebeld, die dame hoorde mij en zei dat we zo snel mogelijk naar het ziekenhuis moesten rijden.

Gelukkig was het midden in de nacht, want mijn man reed in een rotvaart naar het ziekenhuis. Ik kon niet meer zitten omdat ons kindje (bedacht ik me later pas) al tegen mijn staartbeen aan zat te duwen.

We waren met parkeren (helemaal onder in het ziekenhuis), naar boven lopen en op de kamer aangekomen nog geen half uur binnen en toen mocht ik al persen. In een wee was onze dochter eruit en ik was zo verbaasd dat de gynaecoloog me zei, pak haar maar. Ik was helemaal in shock dat ze er al was.

Achteraf had ik me misschien nog wel meer willen inlezen over de bevalling en de mogelijkheden voor thuisbevallen bij medische indicatie willen ontdekken. Ik had wel een cursus gedaan, maar was toch nog te weinig op de hoogte van de mogelijkheden, verschillende opties en mijn recht op keuzevrijheid. Ik had dan wat stelliger toch voor een thuisbevalling kunnen kiezen zoals ik eigenlijk wilde, zoals bij mijn derde.

De derde: een thuisbevalling in bad

Mijn derde bevalling had ik toch echt mijn zinnen op een thuisbevalling gezet. Dit wilde ik het allerliefst. Na dit uitgebreid met mijn man en verloskundigen te hebben besproken, ging ik ervoor. Deze keer had ik me helemaal voorbereid op alle scenario’s en ook uitgebreid beschreven wat ik precies wilde.

Deze kleine liet op zich wachten. Ik had al heel veel voorweeën, maar toch duurde het nog tot over week 41 tot onze jongste werd geboren. Op een zondag werden gedurende de dag mijn weeën iets intenser. Tijdens het eten zei ik tegen mijn man dat hij toch maar even mijn moeder moest bellen.

Ik had een persoonlijke yoga nidra als voorbereiding op mijn bevalling.

We deden onze kinderen in bed en ik ging rustig op de bank zitten en wat dingen klaarzetten. Toen mijn moeder kwam rond 20 uur heb ik nog even met haar gekletst en toen ging ik op onze slaapkamer een yoga nidra doen.

Ik had een persoonlijke yoga nidra als voorbereiding op mijn bevalling, die ik van tevoren ook heel vaak heb beluisterd. Dat was super fijn, ik kon helemaal in mijn bubbel duiken.

Op een gegeven moment kwam mijn moeder naar boven om me nog even over mijn rug te aaien. Toen ging zij slapen (of een poging tot). Zij was in ieder geval in de buurt voor als mijn zoon en dochter wakker werden.

Het water hielp heel verwarmend en ontspannend.

Toen ging ik weer naar de woonkamer, waar mijn man een bevalbad aan het opzetten was. Met daarnaast mijn altaartje, affirmatiekaarten en kaarsjes. Hier heb ik nog een keer de yoga nidra gedaan en rustig aan werden de weeën wat intenser.

Toen ze om de 5 minuten kwamen, belde mijn man de verloskundige. Ik zei alweer dat ze niet heel heftig waren, maar hij zei dat ik dat de vorige keer ook al zei. Toen ging ik al even in bad, maar dat was toch iets te vroeg. De weeën namen daardoor af.

De verloskundige kwam rond 22.30 uur. Toen ben ik rond 23.30 uur toch echt in bad gegaan. De verloskundige had daarvoor mijn ontsluiting gecheckt, maar ik wilde het niet weten. De weeën waren nu wel heftig en ik begon ook al wat persdrang te krijgen.

Mijn moeder was in ieder geval in de buurt voor als mijn zoon en dochter wakker werden.

Het water hielp wel heel verwarmend en ontspannend. Op een gegeven moment zei de verloskundige dat ik rustig mee kon persen als ik voelde dat ik wilde persen.

Na een half uur kwam het hoofdje tevoorschijn en twee persweeën later ook het lichaam. We hadden nog een kindje gekregen. Ik had het geslacht niet eens gekeken, maar mijn man vroeg me opeens is het een jongen of een meisje. Ik zei ‘kijk jij maar’. We hadden nog een zoon, maar bij elke zwangerschap voelde ik toch goed aan of het een jongen of een meisje was.

Wat een reizen, van zwanger zijn met het kindje zo dicht bij je naar drie prachtige, gezonde kinderen. Vaak moet ik mezelf nog even knijpen dat ik echt de mama ben van deze drie, dat ik de verantwoordelijkheid heb en dat die uit mij zijn gekomen. Dit waren zeker de mooiste momenten van mijn leven en ik probeer in het midden van alle chaos zoveel mogelijk van ze te genieten en met ze te zijn.

Lees ook:

Tips om ontspannen in een ziekenhuis te bevallen

Tips voor een ontspannen thuisbevalling